UNUTMAZ

Mayıs’ları unutmaz

FENERBAHÇE’li!.

Hele 12’sini

hiç unutmaz!

Döktüğü gözyaşlarının

sevinç ırmaklarına dönüşmesi için

dua ettiği gün

canına kastedilmesini

unutmaz!

Asıl işi

kendilerini korumak olanların

acımasızca, vicdansızca

kendilerine saldırmasını

unutmaz!

“FENERBAHÇE’li olmanın

gururu yeter” diye

tezahürat yapıp

takımını çağırdığı tribünlere

gaz fişeği atılmasını

unutmaz..

Gazdan kaçarken

sahanın ortasında bayılan kardeşine

kafa göz dalınmasını

unutmaz!

Kaskıyla, copuyla

delikanlılık yapanların

savurdukları tekmeleri

“ALLAH hac sevabı verdi sanki o an” diye

ballandıra ballandıra

anlatmasını

unutmaz!

Başında kırılan koltukları,

suratına yediği dirsekleri

unutmaz!

3 yaşındaki evladının

gözüne sıkılan gazı,

babaannesinin

sırtına atılan tekmeyi,

karısının

yüzüne vurulan copu

unutmaz!

Babasının kucağında

nefes almaya çalışırken

“baba ben ölecek miyim” diye ağlayan

o minicik yavruyu

unutmaz!

Kendisine polis tarafından

silah doğrultulmasını

unutmaz!

Helikopterden üzerine

yağmur gibi

biber gazı yağdırılmasını

unutmaz!

Kaldırım demirlerine kelepçelenmesini,

yerlerde sürüklenmesini,

tazyikli su sıkılmasını

unutmaz!

Kafası gözü yarıldığı halde

TOMA’ya kafa atmakla suçlanmasını

unutmaz!

Sırf üzerinde

FENERBAHÇE forması var diye

katledilmeye çalışılmasını

unutmaz!

Bu olaylardan 1 yıl sonra

yine sadece

üzerinde FENERBAHÇE forması olduğu için

canından olan

BURAK YILDIRIM’ı da

unutmaz!

Alem unutsun,

alim unutsun,

kalem unutsun,

söz unutsun..

FENERBAHÇE’li,

FENERBAHÇE’li olduğu için

kendisine yapılanı

yıllar geçse de,

istese de

unutmaz!

Ve mutlaka

bir gün

hesabını sorar,
kimsenin yanına bırakmaz!