FENERBAHÇE WAR!

Bu taraftar

3 TEMMUZ sabahı

bir yemin etti!

Sizin ettiğiniz

dandirik yeminlerden değil ha,

kallavi!

Kararttı gözünü,

yaktı bütün gemileri;

gemicikleri!..

Alayına gider yaptı birader,

alayına!

Arabasını,

malını, mülkünü sattı,

çocuklarını ihmal etti..

Sağlığından oldu ulan,

kalbi tekledi ama

bana mısın demedi!

Yataktan kalkması yasakken

biber gazının,

gaz bombasının

üzerine yürüdü!

Mermiye kafa tutup

“vur ulan” diye bağırdı

göğsüne tutulan silaha..

Ömründe maç nedir bilmeyen

ablalar, teyzeler,

nineler

stadı doldurdu!

Ayakları olmayan adam

yağmurda

maraton koştu ulan!

Birilerinin ödleri

hacetlerine karışırken

hakkında açılan davalara

“şeref madalyalarım”

dedi..

Hapis yattı be,

ömründen yedi;

gene vazgeçmedi!

Stadyumda, salonda,

parkede, pistte,

CADDE’de, sokakta,

meydanda, köprüde,

adliyede, YAYLA’da

haykırdı korkusuzca!.

TOMA'ya kafa attı ulan,
bak TOMA'ya diyorum!

Hasta kızının,

ölüm döşeğindeki babasının

başucunda

FENERBAHÇE’si için

gözyaşı döktü

hıçkıra hıçkıra!..

Kafası, gözü yarıldı;

inancı, direnci

santim yarılmadı!..

Bir yemin etti ulan

FENERBAHÇE sevdalısı!

Adaleti göreceği güne kadar

mücadele etmeye,

o gün gelene kadar

ölmemeye

yemin etti!

Ölürse de,

zaten bir canı kaldı

kaybedecek,

onu da çoktan

bu yolda feda etti!

Sen

kiminle uğraştığını

sanıyorsun

birader?

Karşında

FENERBAHÇE war!