GINA
Öyle kirli,
öyle pespaye ki
adına Türk futbolu denen garabet,

sıdkımız sıyrıldı artık..

Yağcılığı, riyakarlığı

tuhaf görmeyip

rakibinin istekli olmasını
“enteresan” bulan

başkanlardan…

Beleş penaltıya,
apaçık kollanmaya rağmen
“hakem takdir haklarını
lehimize kullanmadı” diye
ağlayabilen
çakma filozoflardan…

Yabancı bir oyuncunun

Lige geleli

daha bir sezon olmadan

“bu akşam her şey

ev sahibi takımın

kazanması için planlanmıştı”

diyecek kadar

sistemi çözmüş olmasından…

“Berikilerini
şampiyonlukta şanslı görüyorum.
Çünkü ötekilerin bizle maçı var” deyip,
berikilerle de olan maçlarının
nasıl sonuçlanacağını
ifşa eden
sözde büyük takım
topçularından…

Gözünün önündeki
kolla oynamayı,

ofsaytı
görmeyip
kıçından penaltı uydurabilen
düdüklü tencerelerden…

Düdük öttürenlerden,

düdük öttürenleri

istedikleri gibi

öttürenlerden…

“O şuna,

falanca filancaya yatacak”

fantezileriyle

iftira atıp,

icap edenin

önüne, altına yatanlardan…

Duruşlarıyla değil

kucağa oturuşlarıyla

tanınan, övünen,

zevk alanlardan…

Karanlıklarına kibrit değil,

ezikliklerine,

noksanlıklarına

hibrit çakanlardan…

Topunun

gelmişinden geçmişinden,

sülalesinden,

avanesinden

gına geldi artık!

Bu gına getirenlerin
bi taraflarına kına yakıp 
zilli köçekli göbek atmamaları için
yapılacak şey belli:

Dişini, tırnağına takacaksın,
sahaya çıkıp,

kazanacaksın!
O şampiyonluğu
SARI LACİVERT’e
boyayacaksın!

Çünkü FENERBAHÇE yoksa,
umut da yok!
Çünkü FENERBAHÇE kültüründe
düşman sevindirmek yok!