DUR HELE!
Genlerinde karamsarlık olmayan
bir sevdaya tutulmuşuz biz..
Sabır, tahammül
hep bu sevdaya dahil..

Acılardan geçmişiz
yara bere..
Gözyaşlarımızla yıkanmışız..
Yanmışız da
her yandığımızda bilmişiz
küllerimizden doğmayı..

Başkalarının umudu kestiği,
çekip gittiği yerde bile
pes etmemişiz..
3-0’lardan dönmüşüz..
Dimdik ayağa kalkmışız
komalık travmalardan..

“Bunlardan bi cacık olmaz”cılara
kallavi çilingir sofrası kurmuşuz
hem de kaç defa..

Her maçı da kazanamazlar ya diye
gaza gelenlere inat
17’de 16 yapmışız..
Onu yapan hoca da
geri dönmüş ha..

Başkan, yönetim, hoca,
takım, taraftar
topyekun yıprandığımız yılların ardından
şafağı belirmiş
özlediğimiz güneşli günlerin..

Zaten yüreklerimiz de aç,
tutkumuz susamış
SARI LACİVERT sevinçlere..

İçimizde “evet olacak bu iş” diyen his
başlamış gümbürdetmeye davulları..

Nicedir
çimleri öpmeye kıyamayan takım
ısırmaya,
soğuyan heyecanımız
yeniden ısınmaya başlamış..

Eksiği var mı, var..
Hatası yok mu,
hem de en laubalisinden..
Her şey çok mu harika,
ne zaman oldu ki..

Ama mücadele de var..
Oyun sıkışınca
topu ters kanada çevirip
yeniden deneyen,
takım olmaya çabalayan
bi kadro var..

“Biz şampiyon olacağız” diyen
bi hoca var
daha öncesinden
en olmadık zamanda
bunu yapan..

Sabrımız da
tahammülümüz de kalmadı,
tamam..
Çok yıprandık,
çok yorulduk,
evet..

Ama bu da FENERBAHÇE be..
Hani şu sevmelere doyamadığımız..
Çok kızsak da
küsmeye kıyamadığımız..

Dur hele, yeni başlıyor daha..
Hatta biz başlamadık bile..
Ancak biz “başlarım ulan alayınıza” diye
kolları sıvadığımızda
başlar her şey..

HOŞAF
Eşeğin anlamadığı hoşafı
yine aynı eşeğin

tenasül organına
kaçırmış vaziyette
Türk futbolu..

Güya güvenlik için

icat(!) edilen passolige

Süper Kupa finalinde bile

gerek görülmüyor

ve el bombası dışında

her şey girebiliyor

stada..

Maç öncesi
üzerlerinden
döner bıçağı koleksiyonu çıkanlar
maçta sahaya atılan
kelebeği ayıplıyor
atın bi tarafına konarcasına..

Destursuz parmak bile kaldıramayanlar
arsızlıklarına ceza verilirse
dünyayı ayağa kaldırmakla
tehdit edebiliyor

utanmadan..

Kumpas olduğu ayyuka çıkmış,

iddianamelere girmiş

bir mevzuda

FENERBAHÇE’yi karalamaya çalışabiliyor

aynı utanmaz

kendi kepazeliklerini

örtmek için..

O kumpasın ürününe

sıkı sıkı yapışıp

kupa dilenciliğinin suyunu çıkaranlar

8. kez reddediliyor

başvurdukları

kurumlardan..

Ama tek satır

haber olmuyor bile..

Kebapçı basıp

çakma kabadayıcılık oynayan 

sonra da kendini

tazminatla kovduranlar

adam sayılıyorlar hala..

Sayesinde

şampiyonluk yüzü gördüğü

futbolun derin devletinden

şikayet edebiliyor

naylon filozof,

sürekli kullandıkları hakemleri

zayıf halka ilan ederek

hem de..

Bıçağın, meşalenin,

sopaların girdiği tribünlere

ATATÜRK pankartları giremiyor

sakıncalı görülerek..

Ve bu pankartları

siyasi buluyor

siyasetin kucağında

zıp zıp zıplayan başkancıklar..

FFP yüzünden

daha geçen yıl

Avrupa’dan men cezası alanlar

deli gibi para harcayabiliyor transfere

vergi affı sponsorluğunda..

Hoşafı başka sofralarda

aramaya gerek yok..

Futbolumuzun hoşafı

çoktan koktu bile..

Üstelik organik falan da değil bu..

Suni taneciklerle

habire kaynatılan

bi hoşaf..

Afiyet olsun içebilene..

Hoşafına arka bahçede

top oynamayı seven

kültürden gelenler,

o hüpürdettiğiniz

kokuşmuş hoşafları

boğazınızdan getirecek
elbet bir gün..

FENERBAHÇE’nin NEYE İHTİYACI VAR?

Sağ gözün sol göze
muhtaç olduğu
bir oyundur futbol..
Olmazsa

ya yarım görürsün

ya da anlamazsın gördüğünü..

Görünen köyün

kılavuza ihtiyaç duymadığı

iki Avrupa maçı oynadı

FENERBAHÇE

ihtiyaç listesinin altını

kalın çizgilerle çekerek..

Sol çizgideki kusurun
savunmasını alıp,
ÇUBUKLU’nun genlerine uygun
formata çevirecek
bir adaptör ihtiyacı

flaşör gibi yanıp sönüyor hala..

Göbekteki çifte stop lambasından

biri arızalı..

Mutlak tamiri gerekecek..
Tamiri olmazsa,

yenisi, sıfır..

Ortada trafik sıkışık..
İleriye doğru bir köprü inşaatı
olmazsa olmaz..
Gol için hazırlanıp pişirilen pasların
servisi için
bir şef garson şart..

Allanıp pullanıp
kaleye gönderilecek mektupların
adrese ulaşması için de
sağlam bir postacı lazım..

Ama ihtiyaç listesinde
önüne tik konulanlar da var..

Geçen yıl
hatta ondan önceki yıl da
eksik olan hırsın
ilk kıvılcımları
parlamaya başlamış bile..

Arkaya yaslanma saçmalığından
önde basma hevesine evrilme
heyecan verici..

Bu kulübün mayasında olmayan
pes etme hırkasından
kurtulup,
mücadele gömleğini
sırtına geçireceğinin
işaretlerini veriyor takım..

Fakat önce
takım olabilmeye ihtiyaç var..
Kramponların bastığı çimleri ezmeye

hatta ısırmaya

ihtiyaç var..

Ondan da önce
12 numaralı oyuncunun da
formasını giyip
sahaya çıkmasına ihtiyaç var..
Ateşiyle beslediği sevdasını
tarafı olduklarını yakmadan
cayır cayır
yeşil sahaya dökmek zorunda
her FENERBAHÇE’li..

Güneşli günler için
inancın yeniden yeşermesi şart
SARI LACİVERT semada..

Islığın yerini coşkulu tezahüratlar,
bu aşkın

ruhuna tezat karamsarlığın yerini de
canlı bir umut

almak zorunda..

FENERBAHÇE’nin idare edilmeye değil
yönetilmeye ihtiyacı var..
Sevdayla çarpan yüreklerin
sesine kulak verilmesine,
kulak verilen sesin
birleştirilip
ahenkle
şampiyonluk şarkıları söylemesine
ihtiyaç var..

Ve elbette zamana ihtiyaç var..

Omuz omuza,

sırt sırta

geçirilecek bi zamana..

Yani sağ gözün sol göze,
sol elin sağ ele ihtiyacı var..
Çünkü FENERBAHÇE birlikte güzel!