FENERBAHÇE OLDUĞUMUZUN FARKINDA MIYIZ?

Bu ülkenin
en güçlü, en sevdalı,

en acayip, en anlaşılmaz,

en sportmen,

en medya dolduruşuna gelen,

en tatminsiz,

en çılgın,
en birbirini yiyen

taraftarıdır,
camiasıdır
FENERBAHÇE’liler..

Rakibe
kabak gibi
iki kırmızı da verilmese,
2 metre ofsayttan da gol yesek,
buz gibi golümüz de
iptal edilse,

“penaltı gibi penaltı”mız da

güme gitse

“Hoca falancayı

niye oynatmadı ya”

tartışması yapıp

finalde

“Sen FENERBAHÇE’ysen

hakemi de yeneceksin arkadaş”

noktasına gelebiliyoruz.

Ama hakemi yenemese de
uzaktan kumandalı hakemlerin
mekanizmasını bozacak
kadrolar da kuramıyoruz..
O kumandaya
basan elleri
kıracak
yönetim gücü de

gösteremiyoruz..

Yönetmekten çok
“idare etmeye” başlayana
“yapma” diyemiyoruz..

Kongre lodosunun sarhoşluğuyla
birbirimizi yiyebiliyoruz ki
zaten FENERBAHÇE’yi
tek yumrukken yenemeyeceğini
anlayanlarca
en çok istenen de bu..

Yan yana,

omuz omuza

kumpasa karşı

mücadele verenler olarak,

“senin gözünün üstünde kaşın var”

“senin de yaptığın ayıp”

“mahkemelere geldin mi”

“en çok davaya ben gittim”

“o kadar gaz yedim,

her şeyi söylerim”

“hapis yattım

ne istersem yaparım”

açmazına düşebiliyoruz..

Takımı ıslıklıyoruz,
protesto edenlerin
kombinelerini iptal ediyoruz,

Ama rakiplerimizden birinin başkanının,
TFF Başkanı olan
eski başkanları için
“elimdeki belgeleri açıklarsam
o hapis yatar,
bizim de Maliye tepemize çöker”
demesine
gıkımızı çıkarmıyoruz..

Tıpkı diğer rakibimizin

güven tazelerken

seçim kaybeden

sabık başkanının

“devleti kazıkladık ama

yine de bize

beleş arazi verdiler”

tadındaki açıklamasına

ses çıkarmadığımız gibi..

Haklı olarak

“3 Temmuz daha bitmedi” diyor

ama 3 Temmuz’un maşasıyla

el sıkışıyoruz..

Eskiden ÇUBUKLU giymiş olmanın ayrıcalığını

başka başka maşaların

medyacılık oynadığı kanallarda

satılığa çıkarıyoruz..

Muhabirim ama

önce FENERBAHÇE’liyim diyerek

“hak ettik mi” diye sorabiliyoruz,

gözlerimiz kanayabiliyor.

Sıkışınca da
“işimi yapıyorum” kolayına kaçıp
önce muhabir de olabiliyoruz..

“Dikine futbol diye

bi şey yok aslında” tespiti yapıp,

futbolun doğrularının

dikine de gidebiliyoruz..

Her fırsatta birbirimize saldırıp,
değerlerimizi piç etmekten,
“en FENERBAHÇE’li FENERBAHÇE’li benim ulan”
kavgasını yapmaktan da
geri durmuyoruz..

Ve unutuyoruz

bir arada,

tek yürek,

tem yumruk olduğumuzda

güçlü olduğumuzu..

Aklımızdan çıkarıyoruz
aslolanın
FENERBAHÇE olduğunu..

Hatırlamıyoruz
sıradan değil,

efsaneler yaratan

bir kulüp

olduğumuzu..

Es geçiyoruz

FENERBAHÇE olduğumuzu..

Oysa FENERBAHÇE

es geçmez..

Esip geçer,

ezip geçer..

Tabi FENERBAHÇE olduğumuzu

hatırladıkça..