NEFES
FENERBAHÇE bu..
Her şeyi bi yana bırakıp
derin derin
ciğerlerimize çektiğimiz nefes..

ÇUBUKLU’yla
sahada, tribünde,
ekran başında,
totemlerle, dualarla
bir tutulan
bir kesilen nefes..

Varlığıyla var olup
dar gününde
darlığını çektiğimiz nefes..

Çakma bi hocanın himmetine,
nefesinin kuvvetine değil,
bileğinin gücüne güvenen
tertemiz bi nefes..

Bazen 280 nabızla soluk soluğa,
bazen küt diye duran nefes..

Evde, işte, okulda,
futbol muhabbetlerinde,
mabedin kutsal havasında,
zorlu deplasman yollarında
tükettiğimiz nefes..

Topçusunun,
hocasının,
başkanının ismine değil,
sevdanın kendisine
adadığımız nefes..

Formayı sırtımıza geçirdiğimizde
çocukluk aşkımıza
“SADIK” kaldığımız nefes..

Izdırabına, derdine
eyvallah desek de
yine de haftalardır alamadığımız nefes..

İyi, kötü oynadığımızdan bağımsız
sistemin düdüklerince
boğazımıza düğümlenen
nefes..

VAR’ıyla yoğuyla
iflahımız kesmek isteyenlere karşı
tıknefes değil
tek nefes!.

"Düşüreceğiz" diye kurulan hayalleri
kalkışıyla kabusa döndürecek nefes..

En kötü gününde
sırt çevirmeyip
güneşli günler için
tribünde
hep birlikte
omuz omuza patlatacağımız
nefes..

Umutsuzluğu,
yenilgiyi reddedip
tüm avazıyla
başkaldıran bi nefes..

İnançla çekildiğinde
başkalarını soluksuz bırakacak,
küçücük rüzgarları
fırtınaya çevirecek
güçlü bi nefes..

FENERBAHÇE bu..
Kimseye boyun eğmeyecek,
asla devredilmeyecek,
aşkla alınan
ve onurla verilen nefes..