-Bir İSLAM ÇUPİ’ye selam yazısı-
DALGA
Bir denizdir o
uçsuz bucaksız..
Ama okyanusundan
ötesinden değil ha..
Enginliğinden
sual olunmaz,
“büyüklüğünün
adı konamaz!”

Bakarsın süt liman sanki..
“Bir ölü dalga”* dersin..
Ama “coşkusu içinde saklı,
gürültüsü..”*

Alabora oldu sanırsın,
kaldırır diker başını..

Tutkunları için
“ne müthiş ne uyunamaz
bir kabus ilk devresi”
kargaların rüyasına
dönüşür..

“Kümeye kümeye” diye
bağırırsın..
Darı ambarı sandığın kümesin
başına yıkılır..

Bir olur, iki olur, üç olur
numaradan 5 dikişli çakmanın
eli kolu oynamaya başlar,
nice elin kolun mezarlığı
lavaboları
unutarak..

Bir olur bi titrersin,
iki olur eyvah..
Sonra “metafizik” bi füze çıkar
dalgasını yaptığın
sol ayaktan
alnının çarmıhına..

“Diz çökmüş” diye
dalga geçtiğin
dizlerini titretir
dalga dalga gelerek
helikopter pisti
hibrit çimlerinde..

Dördün, beşin düşünü kurarken
dördü yemeyelim diye
hatim indirirken
bulursun kendini..

Böbürlenip
koftiden destan yazmaya
hazırlanan kalemin
oniki dakikada kırılıverir,
sonrasında
bi yerine kaçmadığı için
şükredersin..

Maç biter,
“galibiyeti kaçırdım”
artisliği yaparsın,
altına kaçırdığını
çaktırmamak için
maç bitmeden daha..

Sahadaki bi yana
tribünden bi SARI LACİVERT ateş
çöker üstüne,
kendi evinde
ev sahibini ağırlayan
ahmak misafire dönersin..

Az daha öz kardeş olma fırsatını
teğet geçersin sonunda
daha beterini defalarca yaşamış
üvey kardeşinle..

O zaman anlarsın
tökezlese de diz çökmeyeceğini,
yaralansa da ölmeyeceğini,
küçümsediğin,
büyüklüğün
gerçek sahibinin..

“Belki “FENER’li bi şair
ilerde bu maçın üstüne
şöyle bir mısra düşer.
FENERBAHÇE yenilmez!
Bu forma ile dalga geçilmez!”

(*)Edip CANSEVER’in “Bir ölü dalga” şiirinden..


NOT : Yazı, İSLAM ÇUPİ’nin
FENERABAHÇE’nin Galatasaray’ı
3-0’dan 4-3 yendiği
3 Mayıs 1989’daki
maçtan sonra yazdığı
FENERBAHÇE YENİLMEZ isimli
yazıdan alıntılarla
kaleme alınmıştır.

YOK / VAR
Adın FENERBAHÇE’yse
bazı şeyler hep yok yazar hanende
ama aslında
çok şeyin vardır..
Varlarını yok ettiğin de olur,
yoktan var ettiğin de..

Kırmızı çizgimiz
yok bizim mesela..
SARI ve LACİVERT çizgilerimiz var.
Yan yana..
ÇUBUKLU!

Antrenmanda
topçuları toplayıp
kulak çeker gibi
FENERBAHÇE’nin büyüklüğünü
anlatmaya
ihtiyacımız falan yok.
Çünkü
anlı şanlı bi tarihimiz var..

Puanımız,
şampiyonluk şansımız
yok belki ama,
bi ara pasına, bi gole,
sahadaki bi isyana yeşeren
umutlarımız var..

Takım küme düşme hattını gördü,
ilk 10’da adı bile yok ama,
tribünde sevdasıyla
hançere yırtan
on binler var..

Adam öldürmeye teşebbüse
kart yok,
penaltı yok, faul yok.
Çünkü sahada düdüklü davar,
kamera arkasında
düdüksüz da’VAR..

Tamam,
iki galibiyetle
abartılacak çok bi şey yok belki de
tünelin ucunda
yanıp sönen bi ışık var..

Değil şampiyonluk,
ilk iki, ilk üç ihtimali dahi
yok nerdeyse ama
başımızı kaldırmanın bile
yarattığı
tanımlanamaz
bir korku var..

Kabul,
ilk devrede
adımız, tadımız hiç yok
ama bunun
bi de ikinci devresi var..

Şu vaziyette
artık kavgaya, gürültüye,
birbirimize düşmeye
hiç mi hiç gerek yok..
Omuz omuza,
hep birlikte olmaya
ihtiyaç var..

Aynı renklere sevdalanıp
o’cu bu’cu diye
düşmanlaşmaya lüzum yok..
Zaten haddinden fazla
düşmanımız var..

Başka düşlere,
heyecanlara,
aşklara ihtiyacımız yok!
Çünkü bizim
FENERBAHÇE’miz var..