KAPA’TILSIM
Kapatılsın diye
yaygara koparılan dinamiklerin
çığır açtığı bir mecradır
FENERBAHÇE..

İlk kurulduğu 1954’ten sonra
başarılı olmasına rağmen
maddi nedenlerle
bir kaç kez kapatılan,
sonra her defasında
yeniden küllerinden doğup
daha da başarılı olan
Kadın Basketbol Takımı gibi..

Kadını tribünde bile
“ceza” gibi gören zihniyete inat
parkede çiçek açan, kök salan,
tarih yazan bir inancın zaferidir
bu takım..

O inancı
1998’den beri ilmek ilmek işleyen,
FENERBAHÇE’ye
“spor kulübü” kimliğini
yeniden kazandırıp,
kuruluş ilkelerindeki felsefeyi
ucundan dönülen şampiyonluklardan sonra
“kapatılsın” çıngarına rağmen
pes etmeden inşa eden
AZİZ BAŞKAN’ın eseridir bu kupa..

Onun bıraktığı emaneti
hiç geri adım atmadan sırtlayan,
“Avrupa’nın en büyüğü olma” rüyasını
gerçeğe dönüştüren
ALİ BAŞKAN ve ekibinin
ürünüdür bu zafer..

Tohumlarının yeni baştan atıldığı
1998’den sonra
sadece 25 yıl içinde
16 lig, 13 Türkiye, 12 Cumhurbaşkanlığı kupasıyla
rekorları parçalayarak
kocaman bir çınara dönüşen
tutkunun sonucu
bu şampiyonluk..

12 yılda 9 kez
Final Four oynama istikrarı ve kararlılığının
ödülüdür giyilen bu taç..

Ve taç en çok kraliçelere yakışır..

OLCAY’ın, BREANNA’nın,
ALINA’nın, MERVE’nin, COURTNEY’in,
ALPERİ’nin, KAYLA’nın, SATOU’nun,
EMMA’nın, IVANA’nın, MANOLYA’nın,
İDİL’in, MINA’nın, GİZEM’in,
DOĞA’nın, SELİN’in
ve koç MALJKOVIC’in
alın terlerini süslüyor şimdi o taç..
Bu paha biçilmez kupada
hepsinin emeği var..

“Kadınlar ne anlar la basketten” kafasının
tasını attırırcasına
her maça, her deplasmana
armanın peşinde koşan
taraftarın emeği var..

Tohumu atan AZİZ Başkan’ın,
ağacı sulayıp meyvesini yiyen ALİ Başkan’ın,
tohumdan meyveye
bu çınarı besleyen
herkesin emeği var..

İlk kadın takımını kurup çalıştıran
ALTAN DİNÇER’in,
ÖNDER DAİ’nin emeği var..

FENERBAHÇE voleybol takımının,
atletizm takımının,
kürek takımının
ve elbette basketbol takımının
unutulmaz rekortmen kaptanı,
inanılmaz spor efsanesi
AYTEN SALİH’in emeği var.

O kupayı kaldırmak için yıllarını veren,
her kıl payı kaçışında gözyaşı döküp,
pes etmeden
yeniden aynı hayal için didinen
BİRSEL VARDARLI’nın
emeği var..

ESMERAL’in, PENNY’nin, CAPPY’nin,
TAMMY’nin, ANGEL’in,
AMANDA’nın, IVANA’nın, LINDA’nın
ve FENERBAHÇE için
her şeyini sahaya koyan
her oyuncunun emeği var..

Birbirinin açığı kapatan,
rakibin defterini kapatan,
senelerin hesabını kapatan
tılsımlı bir ruhu var bu takımın..

Evet kapatılsın!
Ama ruhu hafife alıp,
söze gelince
kadın haklarında mangalda kül bırakmayan
ama destan yazan kadınlara
bir tebriği bile çok gören
köhnemiş zihniyet kapatılsın!

 

KAYDIK
Gönülleri SARI LACİVERT’e kayanlar
yürekleri ağızlarında
akılları başlarından
6 karış havada
izlerler maçı..

Kuruyemiş, çekirdekler yerine
tansiyon hapları,
dil altları hazırlanır
bi kenara..
Hatta n’olur n’olmaz diye
bi tane dil altı
santrayla beraber
kaydırılır hemen..

“Küfürle çalışıyor” diye
30 küsur gol atmış forvete edilecek küfürler
kaydedilir hafızaya
totem niyetine..

Yıldız kayarken tutulan dilekler gibi
her pozisyonda
envai çeşit dilekler uçuşur..

Kafaya çıkan santrforla beraber
kafaya çıkılır,
kayarak topa müdahale eden
defansla birlikte
savunma yapılır..

Evladımızdan ayırmadığımız
gözümüzün bebeği
10 numara
rakibin 3 adamını
kaydırıp şapa oturturken
hop oturulur hop kalkılır..

Tutku gazı köklerken
direksiyon kontrolü kaybedilir,
sağ kanada açılan topla sağa,
soldan yürüyen akınla sola kayar
rot balansımız..

Direkten dönen her topla
“Ulan azıcık yana kaysa” diye
trigonometriye sövülür,
topçunun ayağının açısına
kaydırılır..

Öndeyken
5 dakika asırlar sürer de
gol bi türlü gelmeyince
90 dakika bile
yağ gibi kayar gider..

80’de yenilen golle
hayatımız kayar,
90+6 da galibiyet gelince
tekrar tutunulur işte
bi umut..

Dün akşam da işte
tam hayatımız kayarken
biz hayata geri kaydık...

45 metre depar atıp kayan
İrfancan gibi kaydık..

Düdüğün karasına oğlanına,
anasına avradına,
sülalesine,
kaç yıldır şaftımızı kaydıran sistemin
gelmişine, geçmişine,
yedi ceddine kaydık.

2010-2011’deki o meşhur Antep maçı da
29. Haftaydı..
Rakip hoca o gün de
çakma kafka’ydı..
O maçta da
son saniye golünü
27 numara atmıştı..

Akıl kayıyor işte..
Zaten başımızda değil..
Dünyanın eksenini
kaydırtmayın lan bize..

 

4 NİSAN’DA N’OLMUŞTU?
Verilen verilmeyen penaltı,
sayılmayan gol sonrası
hemen
“#TürkFutbolundaKaraGece”
etiketleri paylaşılır
sosyal medyadan..

Ama esasen 4 Nisan 2015’tir
Türk futbolunun en kara gecesi..
Öyle karadır ki
8 yıl geçmesine rağmen
aydınlatıl(a)madığı için
halen kara, kapkara..

O gece FENERBAHÇE
ligin 26. haftasında
Rizespor’u 5-1 yenerek
maç fazlasıyla
liderlik koltuğuna oturdu.

Maç sonrası kafile
Rize’den karayoluyla
Trabzon Havalimanına doğru
yola çıktı.

Otobüs Araklı Sürmene yolu üzerinde
viyadükten geçerken
silahlı saldırıya uğradı.
Başından yaralanan şoför
otobüsü durdurmayı başararak
faciayı önledi.

Otobüsün hem ön hem yan camında
kurşun izleri görülmesine rağmen
dönemin valisi
olayın hemen ardından
“taşlı saldırı” olduğunu
açıkladı.

Yaralanan şoförün başından
tedavi gördüğü hastanede
metal çekirdekler çıkarılınca
silahlı saldırı olduğu kesinleşti.

7 Nisan tarihinde
saldırının şüphelisi
iki kişi gözaltına alındı.
Yapılan sorgulamada
şüphelilerden biri otobüsü takip ettiğini,
diğeri ise silahı ateşlediğini
itiraf etti.
Ancak mahkemede
hakkındaki iddiaları reddeden şahıslar
ertesi gün serbest bırakıldı.
Şüpheliler adliye çıkışı
kendilerini bekleyenlerce
omuzlara alındı.

Sonrasında soruşturma
“kasten öldürme”den
kasten “kasten yaralama”ya
çevrildi.

Saldırı noktasında
görevli olduğu halde
ifadesi alınmayan,
olay günü
tek delil olan tüfeğin tutulduğu
adli emanet odasının anahtarının
kendisinde olduğu anlaşılan
bekçi FETÖ’cü çıktı,
tutuklandı.
Soruşturmadaki
8 polis, ilçe müdürü,
savcı ve hatta hakim
aynı sebepten
meslekten ihraç edildi,
biri firarda..

Sonrasında dava yavaşladı,
iddianame yazıl(a)madı,
delil toplan(a)madı,
zanlılar bulun(a)madı.

FENERBAHÇE saldırı sonrası
“Olay aydınlatılana kadar
biz bu oyunda yokuz” diyerek
sahaya çıkmayacaklarını açıkladı.
Ligin bir hafta ertelenmesinin ardından
Kulüpler Birliğinden
“FENERBAHÇE sahaya çıkmazsa
sonuçlarına katlanır”
açıklaması geldi.

O tetik çekilmeden
sadece 5 gün önce
televizyonda
hem de tam gününü söyleyerek
“Pazardan itibaren
Türk futbolunda
çok tuhaf şeyler olacağını hissediyorum” diyen
eski hakeme
“bu his nasıl hasıl oldu”
diye bile sorulmadı.

Olaydan sadece 3 hafta önce
“Öyle bir eylem yapacağız ki,
bu eylem sonrası
ben artık Trabzonspor başkanı olmayacağım” diyen
zamanın Trabzonspor başkanına
“neydi o eylem” deme zahmetinde bile
bulunulmadı.

İki hafta sonra
kulübünün Trabzonspor’la oynayacağı
maç öncesi
Galatasaray ikinci başkanı
otobüs direksiyonunda
basına poz verdi.  
Sezon sonunda Galatasaray
üzerinde kanarya olan
ve kurşun izini andıran bir tişört hazırlayıp
satışa sundu.

30 Nisan 2022 günü
Tranbzon’da oynanan
lig maçında
tribünde açılan dev pankartta
tüfek üzerinde
üzgün bir kanarya resmedildi.

Aradan 8 yıl geçmesine rağmen
39 cana kastedilen bu olayın
aydınlanması için
hiç bir hukuki gelişme
olmadı.

Ve çalınmayan penaltı, ofsayt, gol sonrası
“KARA GECE” manşetleri atılan
Türk futbolunda
hayat hiç bir şey olmamış gibi
devam etti, ediyor.

Ve kurşunlanması bile
aydınlatıl(a)mayan
FENERBAHÇE de
Türk futbolundan
adalet beklemeye
devam ediyor!