FENERBAHÇE OLMAK İMKANSIZ!
Şampiyon olabilirsin..
Çok gol atarsın,
çok kazanırsın;
olur..

Ya da başkaları gibi
kollanırsın, yollanırsın..
Çamura yatarsın,
pisliğe batarsın,
can pahasına
“karanlık”ta kaldırılan kupalarla
övünürsün;
öylesi de var!

Bütün gücünle koşarsın,
tekmeye kafaya atarsın,
mecalin kalmaz
ama pes etmezsin,
alırsın karşılığını!

Ve yahut tükürürsün,
ısırırsın, çimdik atarsın,
artizlik yaparsın,
dilini çıkarırsın
bi karış;
ki onu da gördük..

Dişinle tırnağınla,
kanınla, alınterinle
17’de 16 yaparsın..
Rakibi de, hileyi de,
kumpası da, hakemi de
yenersin;
hak edersin
ananın ak sütü gibi..

Belki de
rakibin sana yumuşar,
kurallar lastik gibi esner,
pohpohlana çufçuflana,
kamyon kamyon balıklarla
kendini bi halt sanırsın;
bi tarafların kalkar!

Bir gün ortaya çıkmak gibi
kötü bir huyu olan
gerçeğe sarılırsın
sadece..
Adalet istersin,
hakkını savunursun;
suçlu ilan edilirsin
bu yüzden..

Yahut sırtını dayarsın güce,
kirli oyunlardan,
jurnalden, ispiyondan,
düzenbazlıktan
medet umarsın..
Her türlü rezilliği yapıp
mağdura yatarsın..

Kimi
küme düşen rakibine karşı
kalecisine penaltı attırır,
kimi maçta öndeyken
dandirikten
centilmenlik numarası yapar..

Kimi de
haksız bir golle şampiyon olmayı
içine sindiremez,
yara gibi görür!

Dakika 88..
Bir gol seni şampiyon yapacak!
Ve o fırsatı yakalamışsın..
Kusura bakmayın ama
o topu dışarı atabilmek
ÇUBUKLU’dan başka bir forma giyenin
harcı değil!

Kimse kendini kandırmasın;
şampiyon olmak mümkün!
Ama FENERBAHÇE olmak
hakkaten imkansız!