YA DİRENMESEYDİK?

Sen

alçakça kurulmuş bir tezgaha inanmayarak

direndin

Kardeşim!

Yalana, iftiraya aldanmayıp

boyun eğmedin

hiçbir tehdite,

şantaja..

Sevdanın, onurunun,

hakkın, adaletin

peşinden yürüdün

korkusuzca..

Peki hiç düşündün mü

direnmeseydin n’olurdu diye?

Nasıl olurdu

bugünkü tablo?

AZİZ BAŞKAN’ın

esaretten kurtulmasına

3 yıl 3 ay 5 gün daha vardı

mesela!

İLHAN EKŞİOĞLU ise

1 yıl 4 ay 5 gün daha bekleyecekti

evlatlarına sarılabilmek için..

ŞEKİP Bey, CEMİL TURAN,

TAMER Bey

çürütmüştü umutlarını!..

Bu iyi ihtimal üstelik..

Belki de o yasa hiç değişmeyecek,

77 yıl hüküm giyecek,

bir daha

güneşi hiç göremeyeceklerdi!

Şerefli armanı taşıyan takım

darmadağın olmuş,

kadro dağıtılmış

hatta kulübün kapısına

kilit vurulmuştu

şimdi!

O “kanırta kanırta” kazanılan şampiyonluk için

dökülen alın terleri

ayaklar altına alınmış,

o emeğin sembolü kupa senden alınıp

kirli ellere

teslim edilmişti..

Şanlı tarihine

asırlarca çıkmayacak

iğrenç bir leke sürülmüştü..

Sızım sızım sızlıyordu

ZEKİ RIZA’nın, AYETULLAH’ın,

EMİRZADE ARİF’in, LEFTER’in

kemikleri..

Ne SELÇUK YULA’nın,

ne MÜMTAZ AMCA’nın,

ne HALE ABLA’nın

ne de ALİ İSMAİL’in hakları

helal değildi sana!..

Asla öğrenemeyecektin

gerçeğin kötü huyunun

ne olduğunu!

Bu kumpası kuranlar

mabedinde,

sevdanın kalbinin attığı salonlarda,

sahalarda, koltuklarda

keyiflerini sürüyorlardı!..

Adlandıramadığın,

hiç bi yerlere sığdıramadığın

o tarifsiz AŞK,

özgürlüğünü, asaletini,

ruhunu

yitirmişti..

Artık

ömrünü adayacağın

bir değer yoktu

gözlerinin önünde!..

Sen bu kahpeliğe

direndin Kardeşim!

Geçit vermedin

bu “hayasızca akına”..

Teslim etmedin

“SON KALE”nin burçlarını!

Ama “kazandım” deyip

dönersen sırtını

çakallar ürüyecek yine!

Çünkü

göğsünün ortasına saplanmak istenen hançer

hala o kirli ellerde!

Ne dersin,
devam mı direnmeye?!