ÜFLEMELİ Ç’ALGI’LAR

Kulağını tıkayan da

kabartan da var

“çalınan” müziğe!

Notaya basan eller aynı,

nağmeler tanıdık!

Beste araklanmış,

güfte kopyalanmış,

icra berbat!

Ama yine de

ara gazı alkışları çınlatıyor

dört bir yanı!

“İstifa” diye yazılan şarkı,

kovulma ezgilerine

dönüşüyor

bozuk akorlarda!

Yumuşak tondan

“en ufak bir sıkıntı yok”lu melodi

bir anda oluyor sana

“beni kimse kovamaz”lı

bir kreşendo..

Kafasına türlü şey atılan,

bin bir hakarete uğrayanın

akustik hatası,

detone olmuş

koskoca koronun

cartlak sesini bastırmak için

en üst perdeden

çalınıyor!

Uzatılan eli sıkmadan yapılan

solo bir terbiyesizliğe

efendice bir vokalle verilen karşılık,

kavgalı gürültülü

bir düetmiş gibi

yutturulmaya çalışılıyor

göz boyarcasına..

Bütün şartları

yerine getirilmiş bir anlaşmanın

ahenkli bir resitale dönüşmesi

bizzat

orkestranın gizli patronlarınca

engellenirken,

bunu

hüsrana uğratan

bir fiyasko gibi gösterip

faturayı soliste kesmek

tam da alaturka işi!..

Tıpkı

“para sayarken görüntüleri var”,

“havuz”,

“tarlaya ekilen başaklar” gibi

beş para etmez piyasa şarkılarının

liste başı olması gibi..

E  sonuçta

notaya basan eller aynı,

nağmeler tanıdık!

Minörlerin

majörlerin emir eri olduğu,

yalancı tınıların

cirit attığı,

armonisi darmadağın olmuş

bir konserin de

kakafoniye dönüşmesi

kaçınılmaz!