YORULMADIK!

3 seneyi devirdik

ama yorulmadık

inançla mücadele etmekten..

Ne VATAN’dan

geri durdu ayaklarımız,

ne CADDE’den,

ne SİLİVRİ’den..

ÇAĞLAYAN’da çağladık,

METRİS’te sabahladık!

BAŞKAN tedavi olurken

ETFAL’in kapısında ağladık!

Anamızı, babamızı,

yarimizi, evladımızı unutup

düştük

tarifi mümkün olmayan

AŞK’ın yollarına!

“Karnını mı doyuruyor

ulan bu FENERBAHÇE”

diye soranlara

aşka doymuş kalplerimizle

gülümsedik!

Palavralara, iftiralara,

montajlara, şantajlara

pabuç bırakmadık!

Gözyaşlarımızın tuzuyla biledik

öfkemizi!

Ve hep canlı tuttuk,

hep dipdiri!.

Günleri sayıyorduk

en başında,

sonra haftaları, ayları,

yılları

çizikledik takvimlerde!..

Kargası, guguğu,

kalleşi, düdüğü,

inişi çıkışı,

itişi kakışı

vız geldi, tırıs gitti!..

Her maç öncesi kurulan

giyotinlerde,

yalan kütüklerinden yontulan

darağaçlarında bile

belliydi son sözümüz!

Eğmektense

yağlı urgana geçirmeye

hazır olduk

boynumuzu!

Omuz omuza savaştık

topsuz alanda  

“topunuzu keserim” diye hönküren

toparlakların topuyla!..

Arkamızdan iteni de bildik,

tutmak için

elini uzatmayanı da!

Sayenizde

hukuk doktorası yaptık

her birimiz!

Siz çamurla

jurnal mektupları yazarken

biz direnişin destanını

yazdık!

Adil bir karar,

güzel bir haber beklemekten,

sabrımıza

umudumuza eklemekten

yorulmadık!

Hiç de niyetimiz yok yorulmaya,

bilesiniz!

Çünkü

ömrünü adadığı

sevdasının peşinde koşarken

yorulmaz

hiçbir FENERBAHÇE’li!