AİLE İÇİN

Kurulduğu günden bu yana
hep savaşmak zorunda bırakıldı
FENERBAHÇE..

İlk yıllarda
“hürriyet” aşkıyla
“istibdat” zihniyetiyle savaştı..

Sonra yokluğa, parasızlığa,
yok olma tehlikesine karşı savaştı
forma aşkıyla..

Vatanına göz koyan düşmanla
bağımsızlık ruhu için savaştı..

29 Haziran 1923’te
işgalcilerin
kendilerinden nefret eden
generaliyle savaştı..

Bir ulusun
var olma mücadelesi için
savaştı
Cumhuriyetle birlikte..

Kapısına kilit vurmak isteyen
darbecilerle savaştı.

“Seni sevmeyen ölsün” kafasıyla,
“ağar” abilerle,
“dua ve himmetli takkecilerle”
 savaştı..

Golünü, penaltısını,
galibiyetini, şampiyonluğunu,
alın terini, hakkını çalan
sistemle savaştı..

3 Temmuz 2011 sonrası
SARI LACİVERT duvar olup
canına ot tıkamaya yeminli
medya, polis, savcı, hakim görünümlü
teröristlerle savaştı..

12 Mayıs günü mabedinde,
4 Nisan günü deplasman dönüşünde
canına kast edildi,
gene savaştı..

Renkleri, forması, tarihi,
onuru, ilkeleri için
hep savaştı..

Aslında hep
ait olduğu ailesi için
savaştı..

Yine savaşır..

İlk maçına omzunda götüren,
SARI LACİVERT aşkı öğreten,
sevdayı miras aldığı
babası için savaşır..

Maça tembih ve dualarla yollayan,
üşümesin diye
elleriyle ördüğü atkıyı
boynuna dolayan,
görevin kendisine düştüğü
bir 20 Eylül günü
mabedi umudun renklerine boyayan
annesi için savaşır..

Eve dönünce
sopa yeme pahasına
biriktirdiği harçlıklarla
beraber FENERBAHÇE maçına kaçtığı
kardeşi için savaşır..

Kıyafetin de,
makyaj malzemesinin de,
eşarbın da
ille SARI LACİVERT’ini seçen
ablası için savaşır..

Kendisinden sonra
sevdanın neferi olsun,
büyük zaferler, şampiyonluklar
ama daha da önce
FENERBAHÇE'li olmanın
onurunu yaşasın diye
üzerine titrediği
evladı için şavaşır..

LEFTER BABA’sı,
MÜMTAZ AMCA’sı,
İHSAN TEYZE’si,
HALE ABLA’sı,
SELÇUK ABİ’si,
ALİ İSMAİL, BURAK,
KORAY kardeşleri, evlatları için
savaşır..

FENERBAHÇE’li ailesi için yaşar,
ailesi için ölür,
ailesi için savaşır..

Hiç kimsenin şüphesi olmasın!
Savaşması gerekiyorsa
bu sevdaya tutkun herkes savaşır..
Gözünü bile kırpmadan!