Bir tane FENERBAHÇE var,
sadece bir!
Hani kazandığında
çılgınlar gibi sevinip
kaybettiğinde
nefes almayı unuttuğumuz!
Hani çocukluk düşlerimizi,
gençlik heyecanlarımızı,
olgunluk tecrübelerimizi
SARI LACİVERT’e
boyadığımız..
Hani
“santrayla beraber omuz omuza”yı
bir hayat biçimi haline
getirdiğimiz!
Hani
kumpaslarla çamur atıldığında
hep birlikte
ve de tek yumruk olup
savunduğumuz!
Hani
uğruna deplasman yolu arşınlamayı
adet edindiğimiz
sevda için
CADDE yolunu,
METRİS önünü,
SİLİVRİ ayazını,
ÇAĞLAYAN meydanını
mesken tuttuğumuz!
Hani “daha 18 yaşında”
özgür dünya
düşleri kurduğumuz..
Hani 88 yaşında
bir battaniye altında da olsa
tribünde
yalnız bırakamadığımız!
Hani maçlarına kaçtığımız için
anamızdan terlik,
hocamızdan tokat,
emeğimize sahip çıkmaktan
kaçmadığımız için de
polisten cop,
biber gazı
yediğimiz!
Hani
bebeğimize tulumunu giydirip,
babamızın tabutunun üzerine
bayrağını
örttüğümüz!
Hani
dinine, görüşüne,
teninin rengine, ırkına,
adına bakmadan
üzerinde ÇUBUKLU olan herkesi
kardeş bildiğimiz!
“Sen ordaydın, sen değildin,
sen vardın, sen yoktun”
diye ayrışmak niye?
Hangimizin SARI’sı
diğerinden daha SARI,
LACİVERT’i
öbüründen daha LACİVERT?
Ne başka FENER’imiz var
önümüzü aydınlatacak,
ne de çiçekleri koklanabilecek
başka BAHÇE’miz!
Yok işte,
başka FENERBAHÇE yok!
Başka bir FENERBAHÇE isteyenlere inat da,
asla olmayacak!
Ve FENERBAHÇE sevdalıları
“BİR” oldukça da
hep bir tane kalacak!
